Wyrokiem z dnia 13 lipca 2022 roku Sąd Okręgowy w Poznaniu (SSO Anna Goździewicz) w sprawie o sygn. akt I C 1113/20 uwzględnił w całości żądanie główne pozwu i zasądził od Banku Millennium S.A. na rzecz Powodów całą kwotę dochodzoną pozwem wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz obciążył Pozwanego kosztami procesu w całości.

Sąd wskazał, że umowa kredytu indeksowanego do CHF z 2007 roku jest sprzeczna z naturą stosunku gospodarczego z uwagi na dowolne wyznaczanie kursów przeliczeniowych przez bank, a także z zasadami współżycia społecznego ze względu na obciążenie konsumentów nieograniczonym ryzykiem kursowym i brak rzetelnego pouczenia ich o zakresie tego ryzyka. „W ocenie sądu przedmiotowa umowa może być uznana za nieważną także z uwagi na sprzeczności klauzul waloryzacyjnych z naturą stosunku prawnego. Z ustaleń faktycznych w sprawie wynika, że użycie w omawianej umowie waluty służyło w istocie waloryzacji. Celem waloryzacji umownej jest utrzymanie wartości świadczenia pieniężnego w czasie - w umowie kredytu ze względu na długi okres kredytowania. Zastosowana zaś w umowie łączącej strony waloryzacja poprzez dopuszczenie możliwości nieograniczonego wzrostu salda, przy dużych wahaniach kursu, może znacząco wykraczać ponad opisany cel zastosowanego mechanizmu indeksacji, zwłaszcza gdy w umowie brak wskaźników granicznych. Nadto bank stosując do przeliczeń własne kursy walut zawsze posiada możliwość zabezpieczania się przez istotnymi spadkami kursu waluty. Dodatkowo powyższych rozwiązań nie da się tego pogodzić z ogólnymi zasadami prawa cywilnego zakładającymi w stosunkach zobowiązaniowych równowagę prawną stron umowy oraz określoność i przewidywalność ich wzajemnych świadczeń.”

Wyrok nie jest prawomocny. Pozwany złożył apelację.